Otwarty Dialog to podejście terapeutyczne oparte na stworzeniu bezpiecznej przestrzeni dla klienta, w której może wyrażać wszystkie doświadczane przez siebie emocje, myśli, przeżycia, bez ocen czy nadmiernych interpretacji terapeuty. Opiera się na bezwarunkowej akceptacji i autentyczności.

Podejście początkowo zostało utworzone w celu pracy z pacjentami w kryzysie psychotycznym. Podejście oparte na Otwartym Dialogu (ODA) zostało stworzone w latach osiemdziesiątych XX wieku przez prof. Jaakko Seikkulę (psychoterpautę) i Brigittę Alakare (psychiatrę) oraz ich zespół w szpitalu Keropudas w Zachodniej Laponii, w Finlandii. Będąc odpowiedzialnymi za planowanie terapii pacjentów przyjmowanych do szpitala, rozwinęli oni system leczenia skoncentrowany na rodzinie, w oparciu o Podejście dostosowane do potrzeb opracowane w latach sześćdziesiątych przez prof. Yjrö Alanena i jego zespół, a stosowane w leczeniu schizofrenii. Metoda prof. Alanena zakładałaszybką interwencję we wczesnej fazie kryzysu, dostosowanie leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta i jego rodziny oraz postrzeganie leczenia jako procesu wykorzystującego różne metody terapeutyczne.

W Podejściu opartym na Otwartym Dialogu rozwinięto powyższą metodę starając się zapewnić pacjentom przy pierwszym epizodzie psychozy terapię grupową i indywidualną, w oparciu o ich własne systemy wsparcia i pracę nad wykorzystaniem ich zasobów psychicznych, jako alternatywę dla długotrwałej hospitalizacji.
W spotkaniach terapeutycznych w podejściu Otwartego Dialogu uczestniczą: osoba w kryzysie, jej bliscy i osoby dla niej ważne oraz profesjonaliści, którzy moderują spotkanie. Spotkania mają na celu stworzyć bezpieczną przestrzeń dla całej rodziny, w której każdy z członków sieci społecznej może ujawniać swoje emocje,
myśli, przeżycia i być wysłuchanym. Wszystkie głosy są ważne. W spotkaniu bierze udział ,,zespół reflektujący”(od jednej do dwóch osób), który przysłuchuje się spotkaniu i dzieli się własnymi refleksjami i emocjami z członkami sieci. Jest pewnego rodzaju życzliwym lustrem, który może wnieść ważne spostrzeżenia, będąc stroną niebędącą zaangażowaną w kryzys rodziny.